امام صادق (علیه السلام)، فرمود:
روزی سلمان در بازار آهنگران عبور می*کرد، دید جوانی فریاد می*کشد و جمعیت بسیاری دور او را گرفته*اند و آن جوان به روی زمین افتاده و بی*هوش شده است. مردم تا سلمان را دیدند نزد او آمدند و گفتند: گویا به این جوان، بی*هوشی یا دیوانگی روی آورده است. به بالین او بیایید و از خدا بخواهید، تا وی نجات یابد.
وقتی جوان، احساس کرد که سلمان در کنارش است، آرامش یافت و چشم خود را گشود و عرض کرد: من نه دیوانه*ام و نه حالت بی*هوشی به من رخ داده است، بلکه در این بازار عبور می*کردم، وقتی دیدم آهنها را روی سندانها گذاشته و می*کوبند، به یاد این آیة قرآن افتادم.
...* فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیمُ * یُصْهَرُ بِهِ ما فِی بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ * وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدِیدٍ؛[1]
برای کافران، لباسهایی از آتش بریده شود و آب سوزان بر سرهای آنها ریخته گردد، که شدت گرمی آن، اندرون و پوستشان را بسوزاند و برای آنها گرزهایی از آتش قرار داده شود.
یاد این آیه مرا به این وضع درآورده است. محبت آن جوان با ایمان، در قلب سلمان راه یافت. او را به دوستی خود انتخاب کرد و همواره سلمان با او رفاقت داشت، تا وقتی که به وی خبر دادند دوستت در بستر مرگ قرار گرفته است. سلمان به بالین او آمد و گفت: ای فرشته مرگ (عزراییل) با برادر من مهربانی کن. صدایی شنیده شد که گفت: ای سلمان، من نسبت به هر شخص با ایمان، رفیق و مهربانم[2].
پی نوشت:
[1] . سورة حج، آیة 20ـ 23.
[2] . امالی شیخ مفید، ترجمة حسین استاد ولی، ص 149ـ 150.
گاهی انسان چنان مشغول به زندگی می شود و چنان به دور "خود" می تند که "خود واقعی "را فراموش می کند.وتمام زندگی اش "خود ظاهری "می شود .و این یعنی از مسیر اصلی خارج شدن .
دچار "روزمره گی" شدن یک آفت بزرگی است برای کسانی که می خواهند در"مسیر شدن " و" تکامل " قرار بگیرند .
همیشه دیدن افراد بزرگ و در تماس با آنها بودن یک لذت خاص را برای انسان بوجود می آورد . انسانهای موفق ، انسانهای به تکامل رسیده ،کسانی که در کنار زندگی عادی و طبیعی خود غایت وهدف زندگی را فراموش نکرده .و لذا به قول بزرگی که می فرمایند : سعی کنید با بزرگان و کسانی که روح بزرگی دارند نشست وبرخواست داشته باشید. و حتی تماشا و دیدن چهره آنها برای انسان مفید است. تا هرگاه که از "خود واقعی " مان دور می شویم ، با دیدن این افراد به خود آییم ، اما چه سخت است پیداکردن.
گاه مفید است که به حال و گذشته خود نظری بیافکنیم و ببینیم آیا دچار روزمره گی شده ایم .
بسم الله الرحمن الرحیم
آنکس که تورا شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنــی هر دو جها نش بخشــی
دیوانه تو هــر دو جهان را چه کند
همسر عزیزم، تو بهتر از هر کسی با خصوصیات اخلاقی من آشنا هستی. تو نیک می‌دانی که عشق و علاقه عرفانی من به امام امت حد و مرزی ندارد. این انس و الفت من به حضرت امام یک وابستگی روحی و فاقد زمان و ابدیت است. من با تمام وجودم کوشیده‌ام تا فرمان امام عزیز را به بهای جان بخرم بعد از مرگم عکس کوچک مرا در قسمت تمثال مبارک امام ملصق کن تا تسکین بخش روحم گردد. از فرزندانم به نیکی مراقبت کن و به آنان چگونه زیستن و چگونه مردن را بیاموز و خط امام را سرمشق زندگی خود گردان. این دنیا گذراست و دلبستگی به آن نداشته باش. توشه آخرت را غنی ساز.
هرگز نمیـرد آنکه دلش زنـده شد به عشق
ثبـــت است بــر جریـــده عالـــم دوام مـــــا
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی
بصد دفتر نشاید گفت وصف‌الحال مشتاقی
http://www.aja.ir
گاهی گردش پرگار تقدیر در دست تو نیست
باید بنیشینی و نظاره کنی ...
اما "مرکــــــــــــــــز" را ...
که درست انتخاب کرده باشی ...
"دلت قرص باشد"...
دیگر هر چه می خواهد بچرخد ...
هر چه می خواهد بچرخد ...
*ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ راضیه مرضیه*
حضرت علی علیه السلام :
هنگامی که از چیزی میترسی ، خود را در آن بیفکن ، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی ، از خود آن سخت تر است .
نهج البلاغه حکمت 175
.jpg)
